Jaja, een tochtje door het donkere bomenbos. Neenee, geen verhaaltje van Paulus de Boskabouter maar een klein verhaaltje voor het slapen gaan van een stepsleeër die in het donker een stukje besloot te steppen!
Er was eens een jongeman die van stepsleeën hield. Helaas kon hij dat niet zo vaak doen aangezien hij in een land woonde waarin het niet zo vaak sneeuwde. Daarom trok hij er wel zo vaak mogelijk op uit als het wel gesneeuwd had. Zo ook op een avond omdat hij de rest van de dag geen tijd had gehad om eerder naar het bos te gaan en daar een stukje te sleeën. Gewapend met een flinke sterke hoofdlamp en met zijn Ketkepolkka stepslee ging hij van start van de parkeerplaats bij de Sint Helenaheuvel chalet in Doorn. Er lag een mooi laagje sneeuw waarop hij prima glijden kon. Her en der was de sneeuw flink aangestampt dus had zich soms een verradelijk gladde ondergrond gevormd. Zonder brokken te maken gleed hij keurig naar beneden. Wie naar beneden glijdt moet ook weer naar boven dus zette de jongeman even flink aan en kon zich zo naar boven steppen. Op sommige plaatsen was de sneeuw geheel of gedeeltelijk verdwenen. Daar was het dan oppassen geblazen want op zand gleed de step veel minder goed. Toch wist de jongeman de vaart er goed in te houden. Gelukkig had hij een beresterke conditie door veel te fietsen en te hardlopen. 
Zo ging de jongeman het bos rond en gleed op die manier naar een afstand van zo'n 5,5 kilometer. Hij was in totaal ongeveer 3 kwartier bezig. Zijn maximale snelheid in een afdaling bedroeg zo'n 20km/u, dat lijkt langzaam maar op een step zonder remmen voelde het toch heel snel aan... Na weer bij het startpunt aangekomen te zijn nam hij met de zelfontspanner van zijn camera een foto. De jongeman hoopte later die week terug te komen voor een vervolg. Hoe dat afliep horen jullie een volgende keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten