Vanmorgen heb ik (zie mijn andere blog) een lekker stukje hardgelopen in de sneeuw. Ik ben tenslotte in training voor een 50km ultraloop eind april in België. Ondanks een kleine 2 uur hardlopen vond ik die inspanning niet genoeg en ben vanmiddag met Susan van Kuijeren, een vriendin van Hellas Triathlon naar de Reeuwijkse Plassen toegereden. Daar aangekomen de stepslee op het ijs gezet en de spikes aangedaan. Susan bond haar schaatsen onder en nog voordat ik mijn ene schoen aan had getrokken kon ik al weer een flyer over het stepsleeën in iemands handen drukken. Het zou niet bij die ene flyer blijven die middag.... Wel opvallend dat het of jong grut of (pré-) bejaard volk is.... Aan de andere kant is het ook weer niet zo vreemd want vooral die laatste categorie is uitermate geschikt voor de kicksled aangezien je lang niet zo snel op je waffel gaat op de kicksled...! Daarbij, ook met minimale inspanning kom je makkelijker vooruit dan bij schaatsen. Afijn, na een wervend praatje te hebben gehouden kon ik achter Susan aan.
Ik heb de hele tijd een beetje opgereden met Susan. Af en toe maakte ik een extra lusje of ging kris kras de plas over terwijl Susan in een rechte lijn naar de overkant van de plas reed. Daar aangekomen moesten we een paar keer achter elkaar klunen. Voor mij een makkie, voor iedere schaatser een crime! Op de volgende plas aangekomen was het ijs van veel betere kwaliteit dan de vorige. Mooie gladde stukken met een centimeter poedersneeuw erop. Niet vastgevroren maar er gewoon op liggend. Er viel hard op te rijden. Ondanks dat ik met een vrij volle en zware rugzak reed en ook het stuur in een hoge comfortabele stand had staan (dus een hoger zwaartepunt en dus gevoeliger voor omkiepen op hoge snelheid) bereikte ik op een gegeven moment toch snelheden van boven de 28km/u. Dat ging lekker en met optimale condities (geen rugzak, laag stuur EN geen 17,5 km sneeuwlopen in de benen) zou een snelheid van 30-35km/u makkelijker haalbaar geweest zijn. 
Ik heb de hele tijd een beetje opgereden met Susan. Af en toe maakte ik een extra lusje of ging kris kras de plas over terwijl Susan in een rechte lijn naar de overkant van de plas reed. Daar aangekomen moesten we een paar keer achter elkaar klunen. Voor mij een makkie, voor iedere schaatser een crime! Op de volgende plas aangekomen was het ijs van veel betere kwaliteit dan de vorige. Mooie gladde stukken met een centimeter poedersneeuw erop. Niet vastgevroren maar er gewoon op liggend. Er viel hard op te rijden. Ondanks dat ik met een vrij volle en zware rugzak reed en ook het stuur in een hoge comfortabele stand had staan (dus een hoger zwaartepunt en dus gevoeliger voor omkiepen op hoge snelheid) bereikte ik op een gegeven moment toch snelheden van boven de 28km/u. Dat ging lekker en met optimale condities (geen rugzak, laag stuur EN geen 17,5 km sneeuwlopen in de benen) zou een snelheid van 30-35km/u makkelijker haalbaar geweest zijn. Op onderstaande foto is te zien dat we een paar keer de plas gerond hebben, er was geen route uitgezet en dus hadden we het na 2 uurtjes rijden wel gezien en zijn we terug gereden. In totaal heb ik zo'n 27,3 km gereden. Een lekker stukje uitrijden na de 17,5 km van vanmorgen. De benen voelen op het moment van tikken niet rot aan, een beetje vermoeid maar niet verrot. 
