Lopen versus Stepsleeën

Afgelopen vrijdagmorgen ben ik met Hellas Triathlon clubgenoot Ron een stukje wezen stepsleeën. Ron is uitermate goed getraind en is een behoorlijk snelle loper. Hij had vrij en was wel te porren voor iets nieuws. Dus spraken we af bij mijn ouders thuis en vertrokken we rond half tien 's ochtends voor een tripje richting Odijk. Daar woont een andere clubgenoot, (snelle) Bert. Bert zou ons tegemoet komen lopen op hetzelfde pad dat wij in tegenovergestelde richting stepsleeden.

Zogezegd, zogedaan. Met Ron glee ik het stuk over het jaagpad langs de Krommerijn af net als ik een paar dagen ervoor met Inge deed. Alleen sleeden we nu bij daglicht. Dat was ook mooi. De sneeuw lag er op het jaagpad nog goed bij. Her en der had de wind kleine sneeuwduinen van stuifsneeuw opgeworpen. Dat was een erg mooi gezicht. Heel grillige vormen leverde dat soms op. Met Ron ging het wel iets sneller dus konden we lekker opschieten. Hoewel... Op een gegeven moment was het pad verstoken van luid kwetterende ganzen die daar prinsheerlijk stonden. En in eerste instantie geen aanstalten maakten om aan de kant te gaan. Dus toen heb de slee maar even een zetje richting ganzen gegeven in de hoop dat ze plaats maakten... We bereikten Bunnik in 3 kwartier en kwamen Bert tegen vlakbij de ijsbaan van Bunnik. Daar heeft Bert even een paar foto's van Ron en mij gemaakt.

Toen zijn we even Bunnik ingegaan en hebben bij het Wapen van Bunnik een bakkie choco genomen. Op de terugweg zijn we eerst weer een stuk stroomafwaarts gegaan en hebben toen de afslag bij het bruggetje bij het pannenkoekenrestaurant/jeugdherberg genomen. Zodoende konden we een stukje via het bos van Amelisweerd en het fietspad tussen Bunnik en Utrecht terug stepsleeën/lopen. Zie het kaartje hieronder.

Bert en Ron hebben ieder ook nog even een filmpje getrokken. Eerst ging Bert Ron en mij achterna langs de Krommerijn. Bert moest nog even flink doorpezen om mij bij te halen. Blijkbaar had ik een snelle start en daarmee een groot gat geslagen... Toch lukte het Bert mij in te halen voor de eerder beschreven brug.

Helaas is het filmpje iet wat lastig te bekijken aangezien de camera soms 90° gedraaid is...

Daarna heeft Ron ook een filmpje getrokken, Bert wou ook wel eens weten hoe zo'n stepslee nu reed. Bert vond het ook erg leuk om eens te doen.

Daarna heeft Bert afscheid van ons genomen en is weer op huiswaarts gegaan. Ron en ik waren inmiddels vlakbij mijn ouderlijk huis. We hadden in totaal 14,75 kilometer gemaakt. Het was weer lekker. De wind was wel zwaar af en toe. Ook in het bos was het stepsleeën iets zwaarder wegens de vele takken en blaadjes op de paden. Of Ron de volgende morgen spierpijn had weet ik niet, ik heb geen dergelijke sms-jes van hem gekregen...

Krommerijn Challenge by Night!

Zoals eerder vermeld vond afgelopen dinsdagavond de Krommerijn Challenge by Night plaats. Ik heb met Inge, de zwemtrainster van Hellas Triathlon een aantal medeclubgenoten tegemoet gestepsleeëd. Zij waren met 25 m/v vertrokken uit Cothen vanaf Vasa Sport en gingen langlaufend via het jaagpad langs de Krommerijn via Cothen, Werkhoven, Odijk en Bunnik naar Utrecht toe. Een tochtje van 22 kilometer waar ze tussen de 3 en de 5 uur over deden. Zij vertrokken rond 19:30 vanuit Cothen en wij vertrokken bij mijn ouders vandaan rond 22:30.

Aangezien Inge nog niet eerder met een stepslee kennis had gemaakt en ik nu niet een geweldige conditie heb, zijn we bewust niet eerder vertrokken. Daarbij, als mijn conditie wel top was geweest was ik wel met de meute mee vertrokken vanuit Cothen. Die 22 kilometer zouden dan een peulenschil voor me zijn geweest.

Met Inge glee ik langs en door een prachtig wit landschap, vol schitterende met sneeuw bedekte bomen en takken. De sneeuw was op het jaagpad goed aangestampt door waarschijnlijk vele wandelaars en dat kwam het glijden met de stepslee wel ten goede.

Dus kon ik zo af en toe een beetje afstand nemen van Inge en even lekker doorblazen. Al snel kwamen we een groep van 4 m/v tegen die er aardig de gang in hadden. Dit bleek de kopgroep te zijn die ver voor de rest van de meute uit was. Toch kwamen we kort daarna de organisator van de avond tegen, Marco Puik van Vasa Sport. Even wat staan praten en toen weer door. Na het bos van Rhijnauwen gepasseerd te zijn kwamen we weer een aantal langlaufende clubgenoten tegen. Na kort geklept te hebben gingen we weer door, de volgende groep tegemoet. Zo ging dat wat keren en op een gegeven moment zijn we weer omgekeerd en zijn we huiswaarts gegaan. We hebben zo’n anderhalf uur gestepsleed. De dag erna kreeg ik een sms van Inge dat ze het erg leuk gevonden had en ze niet eens spierpijn eraan overgehouden had. (Die heeft dus niet intensief genoeg gestept... ;-) ). Op onderstaand kaartje kun je de route zien die Inge en ik stepsleeden.

Long time no snow or ice!

Zo, daar zijn we weer. Er ligt weer sneeuw en ijs in Nederland! Eigenlijk lag het er al 3 weken geleden maar toen was ik niet in staat om op het ijs te spelen. Ik ben namelijk ernstig ziek op dit moment. Er is begin november bij mij uitgezaaide zaadbalkanker geconstateerd. Iets dat natuurlijk niet 1, 2, 3 weg is. Dus lig ik om de 3 weken een week in het ziekenhuis en ben ik de eerste week na de chemokuur te ziek om ook maar iets te doen. Nu mag ik morgen weer naar het ziekenhuis en begin het feest weer. Toch zijn er een aantal dingen die wel het vermelden waard zijn en die op dit blog niet mogen ontbreken.

Zo had het 3 weken geleden flink gevroren en lag er in de buurt van waar ik woon en werk flink wat mooi ijs. Helaas lag ik toen in het ziekenhuis dus kon ik het wel vergeten om te gaan steppen op het ijs. Er werd flink geschaatst door mijn clubleden op de Molenpolder en het Leersums Veld. Gelukkig hield de vorst niet lang aan en zette de dooi al spoedig in en lag ik me niet langer op te vreten van irritatie en jaloezie.

Ook ben ik Stepsleecommisie lid af. Aangezien ik ziek werd en ik niet weet wanneer ik weer genezen verklaard wordt leek me het werk niet op de juiste plaats.

Morgen, woensdag 22 december 2010 vindt er in Herxen de eerste ronde om het NK Stepslee plaats. Hier meer info!

Vanavond wordt er door Marco Puik van Vasa Sport te Cothen de Krommerijn Challenge by Night georganiseerd. Er wordt vanuit Cothen naar Utrecht gelanglaufd via het jaagpad langs de Krommerijn. Ik ga met iemand van Hellas Triathlon op 2 stepslee's de boel tegemoet stepsleeën. Zij zijn een dik half uur geleden vertrokken en wij vertrekken over anderhalf uur. Dan hopen we ze vrij snel tegen te komen. Het zal een mooi gezicht zijn met de lampjes op het hoofd. Ik ben natuurlijk nu niet in een geweldige conditie maar omdat ik iemand mee heb die het stepsleeën nog nooit gedaan heb, is het ook niet erg dat e.e.a. langzaam zal gaan. Daarbij wil je dan niet meteen hele lange afstanden doen dus zien we wel. Morgen wellicht een impressie of verslag.

Uitrijden op de Reeuwijkse plassen

Vanmorgen heb ik (zie mijn andere blog) een lekker stukje hardgelopen in de sneeuw. Ik ben tenslotte in training voor een 50km ultraloop eind april in België. Ondanks een kleine 2 uur hardlopen vond ik die inspanning niet genoeg en ben vanmiddag met Susan van Kuijeren, een vriendin van Hellas Triathlon naar de Reeuwijkse Plassen toegereden. Daar aangekomen de stepslee op het ijs gezet en de spikes aangedaan. Susan bond haar schaatsen onder en nog voordat ik mijn ene schoen aan had getrokken kon ik al weer een flyer over het stepsleeën in iemands handen drukken. Het zou niet bij die ene flyer blijven die middag.... Wel opvallend dat het of jong grut of (pré-) bejaard volk is.... Aan de andere kant is het ook weer niet zo vreemd want vooral die laatste categorie is uitermate geschikt voor de kicksled aangezien je lang niet zo snel op je waffel gaat op de kicksled...! Daarbij, ook met minimale inspanning kom je makkelijker vooruit dan bij schaatsen. Afijn, na een wervend praatje te hebben gehouden kon ik achter Susan aan.Ik heb de hele tijd een beetje opgereden met Susan. Af en toe maakte ik een extra lusje of ging kris kras de plas over terwijl Susan in een rechte lijn naar de overkant van de plas reed. Daar aangekomen moesten we een paar keer achter elkaar klunen. Voor mij een makkie, voor iedere schaatser een crime! Op de volgende plas aangekomen was het ijs van veel betere kwaliteit dan de vorige. Mooie gladde stukken met een centimeter poedersneeuw erop. Niet vastgevroren maar er gewoon op liggend. Er viel hard op te rijden. Ondanks dat ik met een vrij volle en zware rugzak reed en ook het stuur in een hoge comfortabele stand had staan (dus een hoger zwaartepunt en dus gevoeliger voor omkiepen op hoge snelheid) bereikte ik op een gegeven moment toch snelheden van boven de 28km/u. Dat ging lekker en met optimale condities (geen rugzak, laag stuur EN geen 17,5 km sneeuwlopen in de benen) zou een snelheid van 30-35km/u makkelijker haalbaar geweest zijn.

Op onderstaande foto is te zien dat we een paar keer de plas gerond hebben, er was geen route uitgezet en dus hadden we het na 2 uurtjes rijden wel gezien en zijn we terug gereden. In totaal heb ik zo'n 27,3 km gereden. Een lekker stukje uitrijden na de 17,5 km van vanmorgen. De benen voelen op het moment van tikken niet rot aan, een beetje vermoeid maar niet verrot.

Tot de volgende keer!

Toegetreden tot stepsleecommissie

Al een tijdje geleden ben ik gepolst om toe te treden tot de slepsleecommissie van de Nederlandse Autoped Federatie. Thijza Brouwer, de secretaris wilde graag dat ik toetrad. Gezien mijn achtergrond (ik stepslee al sinds '97, het flyeren bij tochten & recentelijk dit weblog) leek het haar een goed idee. Temeer omdat een ander persoon een tijdje terug is teruggetreden. Gisteren kreeg ik een mail of ik officieel wilde toetreden voor minimaal 1 jaar. Ondanks dat ik met verschillende zaken heel druk ben, wilde ik Thijza graag tegemoet komen en zodoende ben ik vanaf heden lid van de stepsleecommissie!

Wat ga ik doen?

Het in leven houden van de stepsleegedachte, het promoten van de stepslee en activiteiten met de stepslee organiseren. Ondanks het stepsleeë in ons land een kleine sport is toch proberen dit naar een hoger plan te trekken.

Ik heb er zin in!

(foto uit de oude doos: Weissensee '98)

Oeps! Nat pak gehaald...

Zaterdagavond & -nacht sneeuwde het flink. Zaterdagavond had ik nog geprobeerd een stukje op de sneeuw te rijden, vandaag ging ik het proberen op het ijs. Achteraf gezien had ik beide keren me de moeite kunnen besparen. Zowel op de sneeuw als op het ijs ging het eigenlijk voor geen meter! Ik ben naar Molenpolder gereden omdat op het Leersumse Veld het ijs in ieder geval slecht was (zie mijn andere blog). Van Molenpolder wist ik dat er mensen op zaterdag prima geschaatst hadden. Daar aangekomen was de hele ijsvloer bedekt met een dikke laag sneeuw. Schaatsers die net aankwamen van een rondje verklaarden al dat er nauwelijks door heen te komen was. Ik dacht, ik probeer het gewoon even, met de kicksled gaat het vaak immers makkelijker dan per schaats. Maar het ging zwaar. Sturen was een hele opgave. Veel sneeuw dat behoorlijk aangevroren was. De sneeuw vloog in de rondte doordat je het aan gruzels reed. (http://www.youtube.com/watch?v=w5x7ya5nDNk).

Ik heb één klein rondje gedaan en was toen eigenlijk al bekaf!

Bijna bij het begin aangekomen te zijn, bleek ik ergens niet door heen te kunnen. Ik dacht af te snijden door op de kant te springen om zo een paar honderd meter af te snijden maar blijkbaar was het ijs bij de walkant hier vrij slecht want ik zakte erdoor heen en stond tot mijn borst in het water. Ik kon er gelukkig staan en kon mezelf op de kant hijsen. Wel had ik mijn telefoon in mijn kontzak zitten en die was nu zeiknat. Tot bij de auto bleef ie het nog doen, daarna kapte ie er resoluut mee! Pas 's avonds nadat ie op de verwarming had gelegen deed ie het gelukkig weer. Ook de filmpjes en foto's die ik vandaag gemaakt had bleken er gelukkig nog op te staan. Later op de dag heb ik alsnog wel leuk in de sneeuw kunnen spelen: ik ben met een vriendin naar Snowworld in Zoetermeer gegaan. Daar heb ik voor het eerst sinds 7 jaar weer eens gesnowboard. Dat was leuk maar ook pijnlijk, ondanks mijn Dainese pak een paar flink op mijn rechterknie gevallen dus die is nu flink dik. Die zal ik ongetwijfeld morgenochtend goed voelen!

Licht in de duisternis

Vanavond even geprobeerd te stepsleeën in Doorn. Er lag sneeuw maar het was niet koud, het leek boven nul. Ik had me warm aangekleed met bivakmuts en 2 handschoenen over elkaar maar dat was volkomen onnodig... De sneeuw kraakte wel lekker maar er lag te weinig om lekker glijbaar te zijn. Ik heb toch even geprobeerd een stukje te rijden. Wel was het mooi volle maan en had je op sommige stukken helemaal geen hoofdlamp nodig. Dit keer geen foto's genomen, ik heb wat video's getrokken, onderstaande was de enige die aardig genoeg was.

Het werd een klein rondje van nog geen 3,5 km. Over de snelheid e.d. heb ik het maar niet, dat ging helemaal nergens over! Het was aardig maar niet meer dan dat. Afgelopen maandag was het stukken leuker. Morgenochtend bekijk ik de sneeuw nog maar eens een keertje. Misschien dat er dan een langer rondje dan onderstaand inzit....